Dag 5 (2 augustus) Gillette (WY) - Greybull (WY)

Een stevig ontbijt zit er vandaag niet in. Er wordt niks aan geboden in het motel. Geen paniek, dan maak ik zelf wel wat. Met een volle koelkast is dat best te doen. Beetje kaas, tomaat, brood. Ze verkopen tegenwoordig zelfs lekker brood bij Walmart. Elke dag vers (af)gebakken en als je geluk hebt is het nog warm. Aangezien ik een uurtje of acht geslapen heb, is het brood inmiddels afgekoeld.

Na dit ritueel lever ik bij de receptionist de sleutel in. Hij is nog niet helemaal wakker gezien zijn afschuwelijke nachtkostuum en slaperige ogen.

Ik ga de baan weer op. Eerst moet ik circa 200 kilometer rijden tot de plaats van bestemming. De rit gaat over de snelweg en die is vrijwel leeg. Onderweg passeer je ook vrijwel geen enkel dorp. Dat heb je in zo'n immens groot land. De landschappen zijn droog en dor, maar wel prachtig.

Een lege snelweg.

Op de achtergrond de Bighorn Mountains.

Droog landschap met veel gras.

In Ranchester verlaat ik de snelweg om highway 14 op te gaan. Die loopt van Dayton naar Shell via de Bighorn Mountains. Een van de 200 routes uit mijn boekje Scenic Highways and Byways. De weg slingert zich omhoog door een prachtig berggebied met 2.753 meter als hoogste punt. Erg druk is het hier niet. De meeste mensen rijden een dikke pickup truck, anderen weer op een motor. In een gewone auto hoor je er echt niet bij.

Het begin van de route door de Bighorn Mountains.

Ik kom aan op een grote en vrijwel lege parkeerplaats. Achter me ligt een flinke rots. Er loopt een pad naar boven. Weer een klusje voor mij dus. Eerst door een hek dat het vee moet tegenhouden en dan redelijk steil omhoog. Met een halfuur zit ik op de top. Hier is het uitzicht spectaculair bij een lekker koel temperatuurtje.

Een half uurtje lopen naar de top.

De uitzichten zijn prachtig.

Even over de rand kijken (of gewoon inzoomen).

Na deze klim is het lunchtijd. Hoogtepunt van de lunch is de Amish patato salad van Walmart. Zelden zo'n lekkere aardappelsalade gehad.

Lunch.

Ik wil nog wel een stukje wandelen. Dat kan want al snel loopt de weg langs Sibley Lake. Langs dit grote meer ligt een wandelpad. Je kunt er helemaal rondom lopen. Het kost een uurtje. Aan het meer zijn enkele mensen aan het vissen. Sommigen lopen ook het rondje en anderen zwemmen of gebruiken hun eigen vaartuig om het water te verkennen.

Sibley Lake.

Houten vlonder bij de camping.

Oppassen dat je geen botsing krijgt met je kano.

Na de wandeling rijd ik tot aan de Shell Falls (een mooie waterval). Er is een infocentrum met winkeltje gebouwd en er staan heel veel informatieve panelen. Toegang is gratis, een donatie van een dollar vind ik meer dan redelijk. Je kunt hier goed zien hoe de waterval zich in de afgelopen miljoenen jaren eeen weg heeft gebaand door het landschap. Er is een complete canyon ontstaan. De zogenaamde Shell Canyon.

Op de alpenweiden lopen 's winters dikhoonschapen rond.

Shell Falls.

Uitzicht bij de watervallen.

Ook aan de rand van de canyon zijn er diverse stopplaatsen. In de Bighorn Mountains kun je ongeveer elke 500 meter stoppen voor een paar foto's. Na elke bocht is er weer iets moois te zien. De Shell Canyon is zeer spectaculair.

Landschap bij de Shell Canyon.

Weg naar de Shell Canyon.

In het midden zie je duidelijk hoe diep de Shell Canyon is.

Als de canyon gepasseerd is, dan gaat het verder bergafwaarts naar het dorpje Shell. Vanaf hier is het alleen nog maar heuvelachtig en inmiddels bloedheet met 33 graden op de thermometer. Een half uurtje later is de eindbestemming Greybull (Wyoming) bereikt.

Logeerplek voor deze nacht word het Antler Motel. Ik heb een bungalow gereserveerd. Het onderkomen is van alle gemakken voorzien: tv, airco, koelkast, magnetron en twee stapelbedden. Buiten staan twee bankjes en een tafel. Enige ontbrekende is een badkamer. Elke bungalow heeft wel een eigen privébadkamer, maar die ligt iets verderop.

Mijn bungalow.

Kamerinrichting van het Antler Motel.

Na aankomst ga ik Greybull verkennen. Het is, zoals de receptioniste al zegt, een heel rustig dorpje. Bijna alles is gesloten en dat wat nog open is sluit uiterlijk om negen uur. Een echt slaapstadje. Eten kan bij de Chinees, de Pizzería of A&W achter het motel. Daar ga ik mijn eerste hamburgermenu van deze vakantie halen.

Bruisend Greybull.

Het drukste kruispunt van Greybull.

Greybull.

De lokale boekenboer heeft het bijltje erbij neergelegd.

Als het donker is besluit ik op het bankje voor mijn bungalow te gaan zitten. Het is namelijk nog erg warm buiten.

Morgen staat er opnieuw een mooie bergetappe op de planning.

Afstand vandaag: 327 kilometer.