Dag 22 en 23 (19 en 20 augustus) Denver (CO) - Tilburg

Er gaat vandaag niet veel meer gebeuren. Tot 11.00 uur mag ik op de kamer blijven en dan moet ik er echt af. Tegenover het hotel, bij Taco Bell, worden wat burrito's en tortilla's gehaald voor in het vliegtuig. Ik kan het niet laten om een van de taco's alvast nu op te eten.

De Chevrolet Sonic van deze reis.

Nog één keer zo'n lekkere taco.

Mijn vliegtuig vertrekt  om half zes, maar ik besluit direct naar het vliegveld te rijden. Winkelen is gisteren al gebeurd, dus dat hoeft niet meer. Ik lever de auto in bij Alamo. Dit is een heel vlug proces. Een mevrouw loopt snel een rondje om het voertuig om te kijken of er niets beschadigd is. Met een scanner scant ze de streepjescode en voert de kilometerstand op een terminal in. Een heel klein bonnetje is het resultaat en daar staat op dat ik 0 dollar verschuldigd ben. De totaal afgelegde afstand van deze reis is 6.422 kilometer in 21 dagen tijd. Volgens de boordcomputer was dat goed voor circa 95 rijuren. Gemiddeld dus 4,5 uur per dag en 305 kilometer. Een busje brengt ons naar de terminal.

Aankomst bij de verhuurbedrijven.

De shuttlebus.

Denver Airport is een heel prettig vliegveld. Je kunt er gratis gebruikmaken van wifi en verder gewoon mensen kijken. Daar is alle tijd voor, want ik ben er al om 12 uur. Even hapje eten en na een tijd wachten wordt het vanzelf half zes. Inmiddels regent het flink, maar daar hebben we weinig last van.

Denver Airport.

Het vliegtuig naar Reykjavik.

Het vliegtuig vertrekt op tijd. Ik zit vandaag in het midden naast een Duits meisje uit Münster. Ze is een jaar au-pair geweest in Denver. Verder is ze helemaal weg van Nederland. Ze vindt dat er fantastische mensen wonen. Ik ga er maar niet op in.

In IJsland is er weinig wachttijd. Een klein uurtje duurt het nog voordat het volgende vliegtuig vertrekt. Beetje rommelig is het wel, want nu moeten we door de douane. Bovendien komen alle vliegtuigen hier zo ongeveer tegelijk aan en vertrekken tegelijk.

Tijdens vlucht twee mag ik tussen twee echte Amerikanen plaatsnemen. Zij gaan hun zoon opzoeken in Amsterdam. Ze weten tot in detail te vertellen dat hij een appartement middenin het centrum heeft van 1800 euro per maand. Hij liever dan ik.

Aankomst in Amsterdam is om half een 's middags. De piloot heeft de meest afgelegen landingsbaan gekozen, dus taxiën we eerst nog dik 10 minuten tot de terminal. Op Amsterdam wordt ik opgehaald en dan kan ik naar huis.

Deze tiende Amerikareis was opnieuw zeer geslaagd. Wellicht volgend jaar weer. Wie weet.

Afstand vandaag: 37 kilometer.

Dag 21 (18 augustus) Denver (CO)

Extended Stay biedt 's ochtends geen uitgebreid ontbijt aan. Het is een zogenaamd grab and go breakfast. In goed Nederlands: pakken en oprotten. Je neemt een bak slappe koffie, een droge muffin of een van de andere schaarse items en dan ga je naar je kamer. Natuurlijk niet voordat je eerst verplicht goedemorgen hebt gezegd tegen de receptionist(e).

Receptie van Extended Stay Tech Center North.

De appartementen.

Deze dag in Denver wordt in zijn geheel besteed aan eten, drinken en winkelen. Van Denver downtown ga ik niks zien. Dat hoeft ook niet, want ik ben er drie jaar geleden al geweest. Op internet zoek ik de dichtstbijzijnde Walmart en Dollar Tree op en ga op pad. Eerste bestemming is Dollar Tree, een winkel waar alles een dollar kost. Dat zijn nou winkels waar ik graag kom. Met drie tasjes vol kom ik de winkel uit.

Naast de winkel ligt nog een zaak: de ARC Thrift Store, een tweedehandswinkel. Wie iets kwijt wil, kan dat doneren aan de winkel en met de opbrengst worden deels projecten voor gehandicapten in Denver gefinancierd.  Ze hebben hier niks wat me bevalt. Aanbod bestaat vooral uit kleding en van tweedehands kleding ben ik geen liefhebber.

Dollar Tree en de Thrift Store.

Lunchen doe ik bij de naastgelegen Popeye's. Een soort Kentucky Fried Chicken, maar dan met nog slechtere kip en frietjes. Het smaakte wel, maar had veel beter gekund.

Na deze twee winkeltjes rijd ik even terug naar het appartement en ga op internet kijken waar er nog meer geshopt kan worden. Er mag bij Icelandair 2 x 23 kilo bagage mee en dat zal hoe dan ook gaan gebeuren.

In Aurora wordt Walmart bezocht. Voor 19 dollar vind ik er een mooie Wrangler spijkerbroek. Natuurlijk wordt er ook een tasje volgeladen met hete sausjes. Er is geen land in de wereld waar in de supermarkt zoveel verschillende flesjes hete saus worden verkocht als Amerika. Nou ja, misschien in Mexico. Het belangrijkste moet niet vergeten worden: een extra reistas. Ik heb maar één koffer en er zal toch nog een ander bagagestuk bij moeten komen om al die dingen in te vervoeren.

Walmart Supercenter Aurora.

Ik kan het niet laten om nog een tweedehandswinkel te bezoeken. Met een mooie rugzak en een werktas van $ 3,25 per stuk verlaat ik de zaak.

Weer een Thrift Store, maar dan groter.

Eveneens in Aurora ligt het Town Center winkelcentrum. Het ligt in een wijk met veel immigranten. Toevallig zie ik het liggen als ik weer eens na het verlaten van een parkeerplaats de verkeerde kant uitrijd. Alle restaurants en winkels liggen vaak aan immens grote parkeerterreinen. Je weet niet altijd welke inrit je moet nemen en of je van de ene naar de andere winkel/fastfoodzaak kunt rijden zonder het terrein te verlaten. Wanneer je dan de parkeerplaats afrijdt kun je soms alleen maar rechtsaf en dan rijd je zo weer een paar kilometer om. Als je überhaupt de uitrit al kunt vinden. De locals zullen het vast wel weten, maar ik om op de meeste plekken voor de eerste keer. In het Town Center nuttig ik mijn diner bij een wokzaak. Nasi met twee heerlijke bijgerechten: kip in pepersaus en rundvlees met broccoli. Een beetje het idee van Panda Express. De portie is behoorlijk groot, maar hij gaat wel op. Cijfer: 8.

Town Center in Aurora.

Terug in het motel kan er teruggekeken worden op een geslaagd dagje winkelen.

Het gaat allemaal mee terug naar Nederland.

Afstand vandaag: 55 kilometer.

Dag 20 (17 augustus) Grand Junction (CO) – Denver (CO)

De dag begint met een goed ontbijt in de ontbijtzaal. Het is er stervensdruk. Ook mijn kameraad If zit er. Ik maak verder nog kennis met een paar Russen en dan kan er eindelijk gegeten worden. Wie denkt dat de ontbijtzaal hier alleen voor ontbijt is, heeft het mis. Het is de normaalste zaak van de wereld om jezelf eerst helemaal vol te stoppen met eten en dan met eenzelfde hoeveelheid de deur uit te lopen. Dit bewaren ze dan voor de lunch. Het schijnt in dit motel allemaal geen probleem te zijn. Dacht dat alleen Nederlanders in Benidorm dit deden, maar blijkbaar komt het overal voor.

Mijn spullen zijn gepakt en alles gaat de auto in. Dan komt If nog een keer langs. Hij heeft voor mij een laatste tip. Op weg naar Denver moet ik stoppen bij Hanging Lake. Zijn laptop komt eraan te pas om plaatjes te laten zien. Omdat If een goed mens is besluit ik het advies op te volgen.

In Grand Junction tank ik de auto vol en ga de I-70 op. Bij een bezoekerscentrum haal ik de laatste info en uiteindelijk zit ik 150 kilometer verderop aan de afrit. Op de snelweg is al te lezen dat de parkeerplaats vol is. Dan moet het wel een hele speciale plek zijn. Het lukt toch om de auto te parkeren en ik ga aan de wandeling beginnen. Om bij Hanging Lake te komen moet je 1,2 mijl (2 kilometer) bergop lopen. Hele volksstammen doen dat vandaag ook. Het is een hele pittige wandeling van een uur, maar de beloning volgt. Hanging Lake blijkt een paradijselijk meer te zijn, liggend op een rots in de bergen. Watervallen zorgen voor het water in het meer. Het lijkt wel de zee in Ko Phi Phi, Thailand.

In eerste instantie is het wandelpad vlak.

Het pad loopt langs een meer.

Hanging Lake.

Prachtige watervallen.

Volledig overzicht van Hanging Lake.

Iets verder naar boven ligt nog een mooie waterval: Spouting Rock. Mensen gaan er zelfs onder staan en laten zich natspuiten. Met een flinke kracht komt het water naar beneden. Het is een ongelooflijk mooi schouwspel.

Spouting Rock.

Hij durft de douche aan.

Het water sijpelt door de rotsen naar beneden.

Het is plezier voor de hele familie.

De weg naar beneden kost slechts 30 minuten. Een stuk brood met kaas en peperoni (ja, met één p) heb ik nu wel verdiend alvorens verder te gaan. Als je terug de snelweg op wilt kan dat maar een richting uit: de verkeerde. Zes kilometer verderop moet je de afrit nemen en keren. Er zijn aan de snelweg diverse punten met mooie uitzichten, dus er kunnen weer de nodige foto’s gemaakt worden. 

Uitzicht aan een parkeerplaats.

De I-70 snelweg.

Bergen zoals we die in Colorado gewend zijn.

Volgende bestemming ligt in de buurt van Boulder, 250 kilometer verderop. Bij Idaho Springs is er een flinke file door werkzaamheden. Gelukkig weet de TomTom daar wel raad mee als ik een alternatieve route bereken. Er blijkt een parallelweg te zijn die 20 kilometer langs de snelweg loopt door allerlei dorpen. Onderweg zie ik ineens een heel leuk dorpje: Central City. Helemaal in oude goudzoekersstijl met alle gebouwen prachtig gerestaureerd.

Central City.

Alles is mooi gerestaureerd.

Zelfs de klok ontbreekt niet.

Nog even doorrijden en dan komt het toetje. Ik bereik het dorp Nederland, gelegen op 2.510 meter hoogte. Het is echt heel grappig om te zien. Nederland kent veel biercafé’s, koffietenten en is verder van alle gemakken voorzien. Eigen politie, vvv-kantoor en zelfs twee tankstations. Het enige dat doet denken aan het echte Nederland is een carrousel die door een Nederlander is gebouwd. Allemaal goed voor een dik uur vermaak. De ligging is heel mooi aan een stuwmeer en hoog in de bergen. Nederland trekt veel hippiepubliek. Dat is altijd zo geweest, maar zal alleen maar meer worden nu wiet ook in Colorado legaal is.

Bestemming bereikt.

Koffiebar in een treinwagon.

Politieauto van Nederland.

Stadhuis.

Het stuwmeer met Nederland helemaal in de verte.

De laatste 90 kilometer gaan eerst bergafwaarts en daarna over redelijk vlak land naar Denver. Ik logeer in Extended Stay Tech Center North. Dit zijn een soort appartementen in motelstijl met een eigen keuken.

Extended Stay.

De rest van de kamer.

Afstand vandaag: 499 kilometer.

Dag 19 (16 augustus) Colorado National Monument (CO)

Grand Junction is een kleine stad met circa 60.000 inwoners en ligt op het Colorado Plateau. Dit plateau beslaat een heel groot gebied dat tot aan de Grand Canyon in Arizona loopt. Hier heeft de aarde het meeste zijn best gedaan. Dat zie je aan de gigantische rotsen en bergen. Ontelbare canyons zijn ook een kenmerkend onderdeel van het landschap.

Niet ver van het motel ligt Colorado National Monument. Qua landschap vergelijkbaar met een park als Canyonlands, maar toch net weer anders en ook een stuk toegankelijker met de auto. Koelbox mee en ik kan er weer een dag tegenaan.

Ingang van het park.

Het fijne van dit park is dat je er aan de ene kant in kunt en aan de andere weer uit. Niet nodig dus om twee keer dezelfde weg te rijden. Bij binnenkomst stop ik als eerste aan het wandelpad van Devil’s Kitchen waar een paar flinke rotsen recht omhoog staan. Flink zweten is het, want de temperatuur loopt al richting 30 graden. Aan het begin van een wandelpad vind je altijd een infobord met kaarten, waarschuwingen en deze keer ook een beschrijving van de hele wandeling. Dit is nodig omdat paaltjes ontbreken. Soms is het pad lastig te vinden.

Beschrijving van de wandeling.

Devil's Kitchen.

Onderweg passeer ik de meest fantastische landschappen en overal is er wel de mogelijkheid om een stukje te wandelen over de wandelpaden (trails). Een mevrouw biedt zelfs aan om een foto van me te maken.

Een groene vallei in de canyon.

Op een van de uitzichtplatforms.

Colorado National Monument bestaat uit de meest fantastische
landschappen.

Op een van de uitzichtpunten staat een echtpaar uit Colorado. Ook zij bieden aan om een foto te maken. Opvallend is dat in Amerika meestal de vrouw de camera hanteert. Vooral bij echtparen is dit het geval. Deze twee mensen zijn zo aardig dat ze me zelfs twee supersappige perziken aanbieden. Zojuist vers gekocht op een fruitmarkt aan de snelweg. Het kaartje met de exacte locatie mag ik ook van ze houden. Dat is nou nog eens tof.

Water en erosie hebben het landschap zo gevormd.

Dit paneel beschrijft heel duidelijk hoe de groene en
anderskleurige aanslag op steen ontstaat.

Omdat in de dalen soms rivieren stromen is het daar het groenst.

Er valt nog iets op. In al die parken die ik bezocht heb, gebeurde het regelmatig dat mensen op de parkeerplaats een boer lieten. Niet al te luid, maar gewoon netjes. Geen idee of dit Amerikanen of andere nationaliteiten waren. Sommigen presteerden het zelfs om op mooie plekken een scheet te laten. Niet wetende dat je die gewoon kunt horen. Natuurlijk zegt niemand iets, want het is voor degene die hem opmerkt net zo gênant als voor degene die hem laat. Beide voorvallen heb ik toch een keer of tien meegemaakt. Dit even voor de statistieken en om niet te denken dat ik zomaar iets uitkraam.

Maar goed, verder met mooie plekjes kijken. Zo af en toe blijf ik een kwartier hangen vanwege het indrukwekkende uitzicht. Foto maken en wegwezen vind ik ook niks. De meeste mensen doen echter niets anders.

Je ziet duidelijk waar normaal gesproken de rivier loopt.

Aan het eind van het park ligt het visitors center met daarachter de Canyon Rim Trail. Dat is een heel mooi wandelpad over de rand van de canyon. Goed voor de meest fantastische uitzichten.

Op de achtergrond de bewoonde wereld en het andere bergmassief.

Iets na zessen ga ik terug richting motel. De temperatuur in de stad ligt inmiddels op 36 graden en dus lekker warm.

Mesa Inn.

Het motel ziet er verzorgd uit.

We hebben ook een zwembad, maar dat hebben ze bijna allemaal.

’s Avonds lekker eten bij Burger King. Eenmaal daar op de parkeerplaats ziet mijn achterste oog iets heel anders. Aan de overkant van de weg ligt Taco Bell. Dat is natuurlijk nog beter! Zo komt ook aan deze dag weer een einde.

Afstand vandaag: 87 kilometer.

Dag 18 (15 augustus) Cortez (CO) – Grand Junction (CO)

De wekker gaat om half acht, want er staat vandaag weer heel wat te gebeuren. Ik ga het hogerop zoeken in Telluride. Onderweg zijn er al prachtige landschappen te zien met hoge bergen en veel groen.

Hoge bergtoppen aan de weg naar Telluride.

Het wordt steeds mooier.

Telluride is een ski-oord en ligt ingeklemd tussen een bergketen met bergen van meer dan 4.000 meter. Aan het begin van het dorp is er de mogelijkheid om gratis de auto te parkeren. Je kunt dan over het pad langs de rivier het dorp in. Niet meer dan 10 minuten lopen en eens wat anders dan een drukke straat. Eenmaal daar ga ik de boel verkennen. Er is vandaag onder andere een boerenmarkt. De hoofdstraat ziet eruit als een typisch dorp in Colorado. Beetje westernstijl met veel kleine boetiekjes en restaurants. Telluride is vooral luxe. Een hotelkamer kost al gauw meer dan 200 dollar. Zo’n dorp trekt een bepaald publiek. Het heeft iets elitairs en dat is niet zo mijn ding.

Telluride.

Veel voorkomende architectuur in historische Amerikaanse
dorpen.

Kerk.

Aan alle kanten ligt het dorp ingeklemd tussen bergen.

Na een wandeling door het dorp ga ik gebruikmaken van de kabelbaan. Om het verkeer uit de stad te weren is ook die gratis. Dat maak je niet vaak mee in die ski-oorden. Tot nu toe zitten alle dollars nog in mijn portemonnee. Met de zogenaamde gondola ga je van 2.667 naar 3.200 meter. Eenmaal daar is er de mogelijkheid mooie wandelingen te maken over de skipistes. Sneeuw ligt er nu toch niet. Ik besluit tot de eerste bergtop te wandelen. Die is 3.623 meter hoog. Op zo’n hoogte 325 meter lopen valt niet mee. Het duurt ruim een uur voor ik boven ben. Omdat de pistes erg steil zijn, kost het veel energie. De lucht bevat op deze hoogte weinig zuurstof en uitrusten is daarom erg belangrijk. Eenmaal op de top is het uitzicht echt fantastisch. De zon schijnt heel fel en dat maakt het aangenaam. Zonnebrand moet je hier vooral niet vergeten.

De zogenaamde 'gondola'.

Telluride van bovenaf.

De meeste bergtoppen zijn zo'n 4.000 meter.

De piste gaat redelijk steil omhoog.

Dit is het uitzicht als je achterom kijkt.

Wie wil kan nog een paar toppen verder lopen.

Hoogste punt.

Bewijs dat ik er ook echt ben geweest.

Na dit avontuur ga ik weer naar beneden en met de auto verder. Ik zou nog het naastgelegen dorp Mountain Village met de kabelbaan kunnen bezoeken, maar het is wel genoeg zo. Met de auto rijd ik de Unaweep-Tabeguache Scenic Byway. Een prachtige route van 133 mijl naar het noorden. Er staan 5 uur voor, maar zoveel tijd is er niet meer. Elke dag weer kom je tijd te kort. In feite kun je elke dag niet meer dan een ding doen. Onderweg passeer ik de meest uiteenlopende landschappen: eerst langs de rivier waar veel vissers zitten, dan duikt er een canyon op, later weer een grote vlakte met vooral boerderijen en vervolgens weer prachtige rotslandschappen met canyons.

San Miguel River.

Mooie canyon nabij Norwood.

Vlakte met boerderijen.

Een willekeurig dorpje onderweg.

Ook in het dorpje Naturita is weinig
te beleven.

Nog een mooie Canyon met in het midden de Dolores River.

De rotsen zijn erg indrukwekkend.

Mooie, groene vallei.

Eindpunt is vandaag Grand Junction. Daar logeer ik twee nachten in het Mesa Inn. Nadat de auto is geparkeerd, word ik ineens welkom geheten door een andere motelgast. Hij noemt zich If Walker. If van ‘als’, en hij refereert hiermee aan de bijbel. Hij wil zijn geloof maar al te graag met me delen. Mijnheer is volledig in de heer. Zelfs zijn armen staan vol religieuze teksten en tekeningen. Een half uur later kan ik eindelijk mijn spullen naar boven tillen. De kamer ziet er heel netjes uit met alle voorzieningen (magnetron, koffiezetapparaat, tv en koelkast). Heel wat beter dan het motel in Cortez.

Mesa Inn, Grand Junction.

Afstand vandaag: 387 kilometer.