Dag 15 (12 augustus) Natural Bridges (UT)

Na een zelf gezet bakje koffie ga ik eerst het bruisende Monticello verkennen. Al na 20 minuten is de verkenningstocht ten einde. Monticello kent namelijk maar twee hoofdstraten en een paar suffe zijstraten waar niks te beleven is. Het enige leven dat er is speelt zich af in de ongeveer vijf motels en op de drie tankstations. Wie van winkelen houdt, moet hier ook niet zijn. Naast een supermarkt is er alleen nog een Family Dollar. Voor de echte drukte moet je 100 kilometer noordelijker naar Moab.

Main Street, Monticello.

De enige supermarkt.

Shell Tankstation met Taco Time.

Vandaag gaat er een korte trip plaatsvinden naar Natural Bridges National Monument op 100 kilometer van het motel. Het is geen nationaal park, maar een monument. Als een gebied heel klein en compact is, dan noemt men het over het algemeen een monument. Onderweg stop ik bij het infocentrum in Blanding voor een paar folders. Een halfuur later stop ik er nog een keer, nadat ik zo ongeveer elke straat in Blanding heb gezien. De juiste weg is namelijk onvindbaar. Gelukkig weet mevrouw aan de balie het uit te leggen.

Welkomstbord.

De rondweg in het park heeft een lengte van 14,5 kilometer. Veel mensen zijn er niet. Jaarlijks trekt Natural Bridges slechts 82.000 bezoekers. Hoogtepunten zijn drie natuurlijke bruggen in het landschap. Na een bezoekje aan het visitor center ga ik de rondweg op.

Witte canyonlandschappen.

Sinapu Bridge passeer je als eerste. Je moet even goed kijken als je op het uitzichtsplatform staat. Omdat alle rotsen witgeel zijn, valt hij niet zo op. Een pad naar beneden geeft een beter uitzicht. Het is zelfs mogelijk om alle bruggen lopend te zien, maar dat vergt een dag wandelen over slechte paden die ook nog eens modderig zijn.

Sinapu Bridge.

Wandelpad.

Brug twee is minder goed zichtbaar. Wil je Kachina Bridge van dichtbij zien, dan moet je naar beneden. Ik doe een poging, maar kan het juiste pad niet vinden. Dan maar van een afstand.

Kachina Bridge.

Rivieren hebben mooie canyons gevormd.

Ik heb een minibruggetje ontdekt.

Wat opvalt is dat Natural Bridges een heel groen park is. De regen die er valt vormt allerlei kleine riviertjes en die voeden de bodem weer. Er komen met regelmaat onweersbuien voor. Vandaag ziet de lucht grijs en in de verte is inderdaad onweer te horen. Het noodweer blijft echter uit. Dat maakt het mogelijk dat ik de laatste brug (Owachomo Bridge) toch nog van dichtbij kan bekijken. Daarvoor moet je even kort afdalen in de canyon. Als er geen onweer meer te horen is, daal ik af. Bij de brug is een klein riviertje en in de plassen water zien we organismen die vaker voorkomen in stilstaande waterpoeltjes (potholes).

Owachomo Bridge is de mooiste.

Het bruggetje is redelijk dun.

Stromend water.

Leven in de waterpoeltjes.

Tijdens de laatste kilometers richting uitgang zijn er nog enkele stopplaatsen voor prachtige uitzichten. Via dezelfde weg als op de heenweg ga ik terug naar het motel. Aankomst daar is al vroeg, rond half zes.

Deze rotsen zijn heilig voor de Indianen en tot in de weide
omtrek zichtbaar.

Mooie weg terug naar Monticello.

Het Blue Mountain Horsehead Inn motel.

Hierdoor is er vanavond tijd om de reisplannen voor komende dagen uit te werken. De geplande trip naar Albuquerque in de staat New Mexico gaat niet door. Ik heb besloten de reis met 350 kilometer in te korten en het mooie, groene Colorado nog een keer met een bezoek te vereren. Een week rotslandschappen is naar mijn mening wel genoeg.

Bij Taco Time haal ik voor vanavond weer twee taco's en zo is de dag ten einde.

Taco's van Taco Time.

Afstand vandaag: 227 kilometer.