Dag 13 (10 augustus) Provo (UT) - Monticello (UT)

Met een omweg ga ik vandaag naar Arches National Park rijden. Deze omweg is nodig omdat ik een van de mooiste snelwegen van het land wil zien. De I-70 is ook de meest verlaten snelweg van Amerika. Van Salinas tot in Green River zijn er over een afstand van 170 kilometer geen voorzieningen. Dus geen tankstations of eetgelegenheden.

Laatste stop alvorens de snelweg op te gaan.

Truckstop in Salinas.

Al na een paar kilometer is het erg mooi. Je moet hier niet denken aan prachtige groene bergen, maar aan een woestijnlandschap. Er groeien wel wat struiken en gras, maar veel meer ook niet. Opvallend is ook dat het er niet veel warmer dan 30 graden is. Zo af en toe neem ik een afslag uit nieuwsgierigheid, want extreme landschappen en klimaten zijn altijd boeiend.

Droge grond.

Landschap aan een van de afritten.

De I-70

Al gauw is het niet meer nodig om de weg af te gaan. Deze snelweg kent op de mooie plekken namelijk parkeerplaatsen met prachtige uitzichten. Er zijn zelfs toiletten aanwezig, maar dat zijn dan ook de enige voorzieningen. Informatiepanelen leggen uit wat er te zien is en geven de geschiedenis erachter weer. Eerste stop is op de parking van de San Rafael Swell. Een enorme canyon die in het landschap is ontstaan. Aan de kleuren in het landschap kun je mooi de verschillende tijdperken herkennen (als je daar verstand van hebt).

San Rafael Swell.

Indianen verkopen handgemaakte spullen.

De diverse aardlagen zijn goed zichtbaar.

Aan de volgende stopplaats ligt Ghost Rock. Toen hier ooit twee cowboys op hun paard door de woestijn reden, zagen ze ineens twee grote rotsen en dachten dat het om spoken ging.

Ghost Rock 1.

Ghost Rock 2.

Bij het San Rafael Reef heb je het mooiste zicht op de immense woestijn. Daar is ook goed te zijn wat voor werk het moet zijn geweest om de snelweg aan te leggen.

De I-70 baant zich een weg door het landschap.

Prachtige landschappen.

Vanaf de rots kun je naar beneden kijken over de snelweg.

Uiteindelijk ben ik op alle plekken redelijk lang blijven hangen vanwege het prachtige uitzicht. Als ik arriveer in Arches National Park dan is het al half vier. Gelukkig ben ik vanochtend vroeg opgestaan en is het niet nog later. Arches ligt ook in de woestijn. De temperaturen liggen nog hoger dan aan de I-70 snelweg. Maximum vandaag zal 37 graden zijn. Al bij het bezoekerscentrum wordt mensen aangeraden om minimaal een gallon (3,8 liter) water te drinken per dag.

Grapjes maken over te weinig drinken.

Aan de snelweg was er weinig de gelegenheid om te wandelen. Hier in Arches kan dat wel. Doe je dat niet, dan zie je vrijwel niks van het park. Alle arches (rotsbogen) en mooie plekken liggen nogal verstopt.

Wandelpad Park Avenue.

Gekke rotsformaties.

Petrified Dunes.

Verderop is er een aftakking naar rechts. Daar ga ik de eerste rotsbogen in het landschap zien. Hele families zijn vandaag in het park om alles van dichtbij te zien. Je mag namelijk op de rotsen onder de bogen klimmen om het allemaal te bekijken.

Balanced Rock.

Twee bogen naast elkaar.

Een dubbele arch.

Zicht op het mooie landschap vanaf Turret Arch.

Elke boog ziet er weer anders uit.

Een miniboogje naast de grote boog.

Bij Delicate Arch is er een hele dunne boog te zien. Het is al kwart over zes, maar de parkeerplaats staat helemaal vol. Na tien minuten wachten houd ik het voor gezien en ga verderop kijken. Dan maar van een afstand.

Delicate Arch.

Prachtige groene vallei.

Ik rijd naar het eind van het park tot bij de Devils Garden trail. Hier moet ik een flink stuk wandelen. Je ziet mensen haast maken. Het is al kwart voor acht en zodadelijk wordt het donker. Dan is er niks meer te zien. Qua tijd red ik het tot Landscape Arch. Verder lukt niet meer. In de verte is Double O Arch nog te zien. Bij het afdalen richting parkeerplaats is er nog een mooi hert te zien. Wild komt meestal namelijk pas tegen de avond tevoorschijn.

Wandelpad.

Landscape Arch.

Double O Arch in de verte.

Hert.

Als ik richting parkeerplaats loop zijn er nog steeds mensen die in de andere richting lopen. Zij gaan het waarschijnlijk niet meer reden voor het donker. Het is ook allemaal niet te doen in een land waar zo veel prachtige parken te zien zijn. Je kunt om drie uur opstaan, maar zelfs dan lukt het nog niet om alles te zien. Onderweg passeer je altijd zo veel mooie plekken dat het automatisch later wordt.

Vandaag, 10 augustus, is het volle maan. Dat schijnt ineens iedereen in de gaten te hebben, want onderweg naar de uitgang gaat iedereen in de berm parkeren om het schouwspel op foto vast te leggen. Volle maan vastleggen met een camera is iets dat kennis vergt. Ik weet niet hoe het moet, maar het best mogelijke resultaat is hieronder te zien.

Volle maan.

Ik maak nog een stop in het dorp Moab, 6 kilometer onder het park. Daar ga ik eten bij Wendy's. Het zijn hierna nog 90 kilometer tot bij eindhalte Monticello. Logeerplek voor de komende drie nachten is het Blue Mountain Horsehead Inn.

Blue Mountain Horsehead Inn.

Afstand vandaag: 622 kilometer.