Dag 12 (9 augustus) Salt Lake City (UT) - Provo (UT)

Salt Lake City ligt aan de rand van een bergketen: de Wasatch Mountains. Deze begint aan de grens met Idaho en loopt zo'n 260 kilometer naar het zuiden. 's Winters ligt er in de bergen veel sneeuw. Er zijn dan ook diverse skigebieden. Het was precies in dit gebied waar het idee voor de stad Salt Lake City ontstond. Brigham Young wordt gezien als de stichter van de stad. Op de Ensign Peak besloot hij dat daar beneden de stad moest komen te liggen. Tegenwoordig kun je via een wandelpad naar de top van die berg lopen en heb je een mooi uitzicht over de hele regio. Infopanelen geven informatie over de hele geschiedenis van de berg.

Ensign Peak ligt in de heuvels.

Salt Lake City van bovenaf.

Ik rijd een stuk verder tot voorbij het centrum waar twee belangrijke gebouwen liggen: de bibliotheek en het gemeentehuis/provinciehuis. De bibliotheek is heel modern. Het stadhuis is juist een prachtig historisch bouwwerk gelegen in het Washington Square Park.

City and county building.

Bibliotheek.

Van daaruit loop ik nog een keer richting downtown om te kijken of mijn tacostandje er weer is. Helaas vandaag niet. Daarom ga ik taco's eten bij Hardee's. Snel gaat het daar niet. Ik moet zo'n tien minuten wachten. Als ik dan eenmaal aan de beurt ben en taco's wil bestellen dan blijken die op te zijn. Dan maar een burrito. Maar helaas, ook die zijn op. Dan maar geen Hardee's. 

Oude, gerenoveerde pakhuizen in downtown.

Downtown.

Nabij Main Street is vandaag een soort braderie (Craft Lake City) met allerlei standjes die handgemaakte producten tentoonstellen. Uiteraard is er ook voldoende eten en drinken, maar zoals altijd op braderieën behoorlijk aan de prijs. Ik proef nog wel een drankje dat goed is voor de spijsvertering (kombucha, een soort thee met een extract van paddestoelen). Hun slogan is 'Poop like a boss'. Even vragen aan de verkoper waar dit drankje vandaan komt, maar hij weet het niet. Zijn collega zegt dat het uit China komt. Onderzoek op Google leert mij dat het drankje zelfs schadelijke effecten kan hebben. 

Craft Lake City markt.

Optreden op de markt.

Aan de oostkant van de stad vinden we het Universiteitsterrein. Onderweg stop ik wel eerst bij Taco Bell, want die taco's gaan er vandaag hoe dan ook komen. Ik wil drie losse taco's en een kleine frisdrank. Mevrouw wijst me erop dat ik een medium frisdrank ga krijgen, want die is goedkoper. Volgen jullie het nog? Ik niet meer, maar het kan allemaal in dit land. Sowieso is het vreemd dat er verschil is in grootte van frisdrank. Je mag namelijk telkens je beker gratis bijvullen als die leeg is. Om het nog gekker te maken: drie losse taco's en een frisdrank zijn goedkoper dan een menu bestaande uit drie taco's en een frisdrank.

Op het universiteitsterrein ligt een van de stadions van de Olympische Spelen in 2002 (het Rice-Eccles Stadium). Ik wil ook nog de Red Butte Gardens bezoeken, maar entree is 10 dollar en dat vind ik net iets te veel voor een tuinencomplex. Ik moet geen geld uitgeven, ik mag geld uitgeven.

Bord dat nog herinnert aan de Olympische Spelen.

Dan door naar winkelcentrum Trolley Square. Van oude tramwerkplaatsen heeft men een overdekt winkelcentrum gemaakt. Het winkelcentrum oogt erg donker en bovendien is er veel leegstand. Ik bezoek enkele winkeltjes en neem nog een prachtig infotijdschrift van Yellowstone mee. 

Historic Trolley Square oogt wat donker en verlaten.

Voorgevel van Trolley Square in 2014.

Voorgevel in 1917.

Eind van de middag is het genoeg voor wat betreft Salt Lake City. Mijn hotel ligt 70 kilometer verderop in Provo (Utah). Daar logeer ik in het Super 8 Motel.  De receptionist geeft me kamer 201 en dat is een hele speciale. Namelijk de BYU-kamer. Afkorting staat voor Bingham Young University. Vernoemd naar de Mormoonse stichter van de stad Salt Lake City en dit is ook de naam van het lokale Aerican football team en universiteit. De kamer is versierd met alles waar de merknaam BYU op staat. Het wordt echt steeds gekker in dit land. Zouden Amsterdamse hotels ook Ajax-kamers hebben?

Alles is versierd met BYU-merchandise.

Het bed is zo hoog dat een trapje
noodzakelijk is.

Zelfs op de badkamer kom je BYU-spul tegen.

Nadat ik ben geïnstalleerd, ga ik een lekker hapje eten. Eten is en blijft nu eenmaal prio 1 in dit land. Vanavond worden er geen taco's of hamburgers gegeten, maar Chinees bij Panda Express. Misschien wel een van de beste fastfoodzaken die er is. Je kiest rijst of bami met twee bijgerechten en dat kost dan 7 dollar. Drankjes zijn apart, maar een lege beker mag ook. Water is namelijk gratis. De waterbekers hebben wel een andere maat dan de frisdrankbekers, want het zou natuurlijk zomaar kunnen zijn dat je je vergist en hem plotseling vult met frisdrank. Om het nog duidelijker te maken is de tekst 'water' erop geschreven. 

Afstand vandaag: 105 kilometer.